Böyle hayat mı olur? Böyle yaşanır mı? Sence susmak doğru mu? Yoksa haykırmak mı gerek? Açıkcası ne yapacağımı bilmiyorum.Keşke burda yanımda olsan da ne yaşadığımı görsen.Sen yanımda olmasanda yüreğinle kendimi avutuyordum.Şimdi yüreğinide uzaklaştırmışsın benden.Bir sen vardın, sende çıkıp gitmişsin hayatımdan.Arkanada bakmamışsın.Zor günlerimi yaşarken. acıma acı katmışsın meğer.Oysa ben hep yanında olmuştum.Sen tam bitti dediğin anda ben yeniden başlatmıştım hayatı.Şimdi pişman mı oldun diyeceksin.Buna cevabım son nefesimi verene kadar 'hayır' olacaktır.Sen sevmemişsin ki anlayasın.Çıkıp gitmek, yarı yolda bırakmak kolay.Ama ben sevdim, senin gibi olamam.Seven anlar,seven çeker,seven ağlar.Bana da öğrettiniz sonunda.... Acı çekerek, acıyı yaşayarak başkalarına da yaşatmayı öğrettiniz. Yalan hayatımda seni tek gerçeğim sanmıştım. Meğer yanılmışım. Olsun. Allahtan sonunda ağlayacağıma başında ağlıyorum. Belki sonum iyi olur. Bakarsın belki de yaptıklarınıza dayanamam. Bende çıkıp giderim ama başkalarının hayatından değil kendi  hayatımdan.Her ne kadar haykırsam da nefreti, o kadar ezildim, o kadar acı çektim ki yakamıyorum başkasının canını.Yapamıyorum. Beceremiyorum. Hani derler ya anlatoılmaz yaşanır diye işte öyle bir durumdayım. Dilerim yaşadıklarımı yaşamassınız. Ama yaşamassanız anlamassınız. O yüzden sürekli can yakarsınız. Ben işin içinden çıkamıyorum. Bakalım siz ne yapacaksınız.