~:~HAYAT’A SON BİR MEKTUP~:~
Hayat;ne acımasız,ne zalimsin!Doğduğumdan beri yaşamadığım acıları yaşatıyorsun bana.
Kim bilir benim çektiklerimi çeken kaç genç vardır.Ama bu acıları daha fazla çekip kendimi ezdiremem.Şimdi sana,hayata gözlerimi kapatıyorum.Bakalım bensiz yaşamak nasıl oluyor.Bir de bunu deneyelim.Sebepsiz,suçsuz yere ceza çeken;iftiraya uğrayan,emellerine ulaşamayan,kalbi kırık,boynu büyük bunca insan,niye bu yola başvuruyor dersin?Senin zalim oyunların yüzünden!
Kim isterdi ki canına kıyıp eşini,dostunu bırakıp gitsin.Ama yaşayıp da her gün senin darbelerine maruz kalıp bu acıları çekmektense,gözümü bile kırpmadan kendimi feda etmeyi tercih ederim.Belki yine canım yanacak,acı çekeceğim.Ama şunu bil ki,bu çektiğim son acı her şeyin intikamı olacak.Arkama dönüp baktığımda ise beni hayata bağlayan hiçbir şeyin,bir ailemin bile olmadığını görüyorum.bana da en çok koyan buya!Hepsini sen aldın.beni de alıyorsun.Bunlar geçirdiğim son dakikalar,saniyeler.Yokum artık işte yokum.Sen kazandın!Mutlu musun?Bakalım daha kaç gencin canına kıyıp seni terk etmesine sebep olacaksın merak ediyorum,doğrusu.Ben yaşamıma veda ederken,dilerim ,bu satırlarımla hatırlanırım!..Elveda satırlarım.Elveda!..



(((HAYAT NEDEN BU KADAR ACIMASIZSIN...?)))